สรุปการดำเนินงานกลุ่มหญ้าแพรกสาละวิน
จากการดำเนินงานเกี่ยวกับการจัดกระบวนการเรียนรู้ของกลุ่มหญ้าแพรกสาละวิน ในปี พ.ศ. ๒๕๕๖
สามารถเป็นสรุปบทเรียนโดยแบ่งหมวดหมู่ออกเป็นด้านต่างๆ ได้ ๔ ด้านคือ
- ด้านการพัฒนาความรู้ ความสามารถ (กายภาวนา)
- ด้านการประสานงานและการสร้างความสัมพันธ์ (ศีลภาวนา)
- ด้านการเรียนรู้พัฒนาจิตใจของตนเอง (จิตภาวนา)
- ด้านการสร้างความเท่าทันต่อการดำเนินชีวิต (ปัญญาภาวนา)
บทเรียนด้านการพัฒนาความรู้ ความสามารถ แบ่งออกเป็น
1. การวางแผนและการแบ่งหน้าที่กันทำงานในกลุ่ม (เกิดผลร้อยละ๘๐) เนื่องมาจา
- การร่วมคิด เกี่ยวกับเป้าหมายและกำหนดวิธีการ/ระยะเวลา ในการดำเนินงาน ตามความถนัด ตามความสนใจ/สมัครใจ
- การกระจายงานให้ทุกคนได้ร่วมกันทำงานอย่างจริงจังตั้งใจ รับผิดชอบงาน เห็นความสำคัญของงานในส่วนย่อยๆ
- มีผู้รับผิดชอบในการเตรียมงบประมาณและอุปกรณ์ในการดำเนินงาน
แนวทางการพัฒนาการเรียนรู้เพิ่มเติม ในปี พ.ศ.๒๕๕๗
- ออกแบบให้มีกิจกรรมการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของสมาชิกภายในกลุ่มให้เกิดประสบการณ์การทำงานร่วมกันมากขึ้น
- เพิ่มการสรุปผลการดำเนินงานและการพัฒนาศักยภาพของแต่ละคน
2. การทำความเข้าใจกับสมาชิกในชุมชนบนพื้นที่สูงเกี่ยวกับเป้าหมายการดำเนินงานของกลุ่มหญ้าแพรกสาละวิน (เกิดผลร้อยละ ๗๐)จาก
- การดำเนินงานมีการประสานผู้นำเข้าร่วมกิจกรรมทำให้กิจกรรมมีความน่าเชื่อถือเพิ่มมากขึ้น
- การพูดคุยรายบุคคลโดยเริ่มจากคนที่คุยง่ายก่อน แล้วจึงค่อยๆขยายผลสู่คนที่เข้าใจยากชวนกันไปช่วยกันคุย
- การจัดเวทีประชุมทำความเข้าใจก่อนทำกิจกรรมกับสมาชิกในชุมชน
- การจัดกิจกรรมรณรงค์เชิญชวนโดยเชื่อมเอาวัฒนธรรม ประเพณีการแต่งกาย การขับบทธา (ลำนำ) การนำวิถีชีวิตในชุมชนมาใช้ในการจัดกิจกรรมเรียนรู้
- การทำให้ดูเป็นตัวอย่าง เช่น การดูแลสุขภาพ การลด ละ เลิก การใช้ผงชูรส การดูแลสุขภาพด้วยการปรับการกิน การอยู่ การกัวซาถอนพิษ การปลูกผัก
แนวทางในการดำเนินงานเพิ่มเติม ในปี พ.ศ.๒๕๕๗
- ทำกิจกรรมฟื้นฟูประเพณี วัฒนธรรมในชุมชน
- จัดให้มีการสะท้อนข้อมูล (ด้วยป้ายแสดงภาพ / ตัวเลข) และคืนข้อมูลให้สมาชิกในชุมชนรับทราบผลของการจัดกิจกรรม
- เพิ่มการประสานงานผู้นำ ผู้รู้ และวิทยากร ตลอดจนกลุ่มเป้าหมาย
- พัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ใหม่ๆ ทั้งด้านภาษา
- เพิ่มกิจกรรมเกี่ยวกับการพัฒนาชีวิตของสมาชิกในชุมชน
บทเรียนด้านการประสานงานและการสร้างความสัมพันธ์ แบ่งออกเป็น
1. บทเรียนจากการดำเนินงานในระดับพื้นที่ ได้แก่
- อาศัยประเพณี วัฒนธรรม เป็นจุดรวมใจ
- การพูดคุยอย่างเป็นมิตร ก่อให้เกิดความน่าเชื่อถือ โดยเริ่มจากคนใกล้ชิด ญาติพี่น้องของสมาชิกในกลุ่มฯ พูดคุยและ
สร้างความเข้าใจให้เกิดการเรียนรู้การดูแลสุขภาพ (กัวซาถอนพิษ) แล้วจึงขยายผลสู่ชุมชน
2. บทเรียนจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเครือข่ายนอกพื้นที่ ซึ่งได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีและได้รับความชื่นชม
ถึงความตั้งใจในการทำงานของกลุ่มฯ เนื่องจาก
- กลุ่มฯ มีเป้าหมายในการทำงานด้านการเรียนรู้ที่ชัดเจน (อาหาร ยา ผ้า บ้าน)
- มีการนำเสนอความตั้งใจในการเรียนรู้เพื่อพัฒนาตนเอง พึ่งพาตนเอง ช่วยเหลือญาติพี่น้องและสมาชิกในชุมชน
- มีการทำงานเป็นระบบชัดเจน จริงจัง เชื่อมโยงกับการดำรงอยู่ของวิถีชีวิต
แนวทางในการพัฒนาเพิ่มเติม ในปี พ.ศ. ๒๕๕๗
- พัฒนาด้านการสื่อสารกันภายในกลุ่มฯ เพื่อดูแลสนับสนุนการเรียนรู้กันและกัน
บทเรียนด้านการพัฒนาจิตใจ แบ่งออกเป็น
- มีเหตุผลในการคิดตัดสินใจมากขึ้น (เกิดผลร้อยละ ๖๕) พบเห็นจากมีการรับฟังมากขึ้น และคิดถึงผู้อื่นมากกว่าตนเอง
- ในปีพ.ศ.๒๕๕๗ มีแนวทางในการพัฒนาการรับฟังอย่างใส่ใจ ให้เกิดคุณภาพต่อการย้อนกลับมาทบทวนตนเอง
ไม่กล่าวโทษผู้อื่น แต่ย้อนกลับมาทบทวนว่าเรายังทำอะไรน้อยไป ทำอะไรผิดพลาดไป ต้องปรับปรุงเพิ่มเติมส่วนไหน
จะสื่อสารกลับอย่างเป็นปกติได้อย่างไร (โดยมุ่งเน้นการสร้างความรู้สึกตัว “สติ” ให้เกิดเท่าทันต่อความโลภ ความโกรธ
ความหลง ของตนเอง)
บทเรียนด้านการสร้างความเท่าทันต่อการดำเนินชีวิต แบ่งออกเป็น
- เรียนรู้ด้านการกิน การอยู่ จะทำอะไร เมื่อไร อย่างไร (แยกแยะสิ่งสำคัญ/ไม่สำคัญ เร่งด่วน/ไม่เร่งด่วน)
- แนวทางการพัฒนาจากการดำเนินงานในพ.ศ.๒๕๕๗ คือ การพัฒนาทักษะวิธีคิดแนวพุทธ “โยนิโสมนสิการ” ได้แก่
การแยกแยะองค์ประกอบ / ข้อดี-ข้อเสีย /คุณ-โทษ-ทางออก / การสืบสาวหาเหตุปัจจัย / การเร้ากุศล
บันทึกสรุปกลุ่มหญ้าแพรกสาละวิน ปี ๕๖(แก้ไข).docx (31117)